Dag 11 - 14 September: Las Vegas

Heerlijk rustig wakker worden aan de rand van de Grand Canyon. Geen geluid te horen, alleen maar knisperende blaadjes naast de tent. Voor het onbijt naar Grand Canyon Lodge getogen, dat prachtig aan de rand van de canyon ligt. Met een heerlijk scone in de hand genieten we van het uitzicht.

Na het ontbijt nog even de lazy tourist gespeeld en naar een uitzichtspunt gereden waar volgens de kaart een route voor rolstoelen moest lopen. En inderdaad, het pad is prachtig egaal en prima begaanbaar. In Grand Canyon is echt wandelen nogal heftig; het duurt één dag om naar beneden te lopen, één dag om weer naar boven te lopen, en nog een dag om terug te komen, en natuurlijk heb je ook nog een backcountry permit nodig (ruim van te voren reserveren is hier het devies).

Na rustig wat schitterende uitzichtspunten te zijn langsgereden en gewandeld rijden we rustig richting Fredonia gereden.

Vlak voor Fredonia rijden we een grote, heftige onweersbui in. De eerste grote wolk en regen van de vakantie. Maar zodra we Arizona weer uit rijden (en de klok dus weer een uur vooruit moeten zetten) komt het zonnetje weer terug. En even later wanneer we vanuit Utah weer even terug zijn in Arizona (klok weer terug), moet zelfs de airco weer aan: Weer terug in de woestijn. We rijden nu over een stukje weg wat we een paar dagen eerder ook al langs gekomen waren. Zodoende wisten we ook zo weer de lekkere lunch en koffie van Sips en Dips in Mesquite terug te vinden. Aan alle casino's merk je dat Mesquite net over de grens in Nevada ligt. Maar hier laten we de casino's nog maar even voor wat ze zijn omdat Las Vegas het eindpunt van vandaag is.

Het is heel vreemd om vanuit een lege, kale woestijn Las Vegas te zien liggen. Als een kunstmatig eiland van beton in droge zee van zand.

Ons hotel heet Excalibur (voor $40,- per nacht) en het thema is inderdaad de ridders van de ronde tafel, inclusief het zwaard in de rots. Terwijl Ludo voor het hotel in de auto zit te wachten, ga ik inchecken. In de lobby van het hotel staan al zoveel slot machines en lopen zoveel mensen rond, inclusief ridders dat ik de incheckbalie aanvankelijk niet kan vinden. Dat heeft niets met de grootte van de balie te maken, maar alles is hier zo groot dat de balies wegvallen. Gelukkig wijst een ridder mij de weg. We logeren op de 15e etage van dit hotel, één van de grootste ter wereld.

Ludo en ik storten ons volle goede moed op Las Vegas. We zien het nep Venetïe in het The Venetian, compleet met opera zangers, gondels en gondeliers.

Daarna door naar een heel lekker en goed Sushi buffet bij Todai.

Onbeperkt, heerlijk sushi eten. En ook nog een lekker toetjesbuffet, o.a. met ijs van groene thee. Daarna het wilde nachtleven van Las Vegas verkend zoals het casino New-York New-York, waar, hoe kan het ook anders New York is nagebouwd. Uiteindelijk via een nep Egypte terug naar ons eigen casino waar we voor het slapen gaan nog even een gokje wagen